Column: Cannelloni van Peter Wisgerhof

Op dagen waarop ik het echt niet meer zie zitten trakteer ik mezelf graag op de cannelloni van Peter Wisgerhof. Een betere troost bestaat niet. Peter Wisgerhof heeft dus een eigen cannelloni. Eigenlijk heeft hij het recept gestolen van een vriend, zo bekende hij ooit in de Allerhande, maar hoe kan iets diefstal zijn als er levens rijker van worden zonder dat iemand iets kwijt is?

Wat er volgens Peter Wisgerhof zo lekker is aan de cannelloni van Peter Wisgerhof? "Alles", zegt Peter Wisgerhof over zijn cannelloni en overdrijft daarmee niet. Ik weet al lang niet meer of mijn liefde voor de cannelloni van Peter Wisgerhof gebaseerd is op de smaak of op de voorstelling van Peter Wisgerhof aan een aanrecht. Bloemetjesschort om. Saus op het vuur. Snijplank vol lasagnebladen. En dan rollen. In opperste concentratie, zoals een beginnende serveerster een dienblad vol latte macchiato's over een terras tilt.

Onlangs ontdekte ik dat Peter Wisgerhof tegenwoordig in de horecabranche werkt. Hij nam het bedrijf over van zijn vader, die ook Peter Wisgerhof heet, en verhuurt sindsdien alle denkbare benodigdheden voor de organisatie van evenementen; van steigerhouten buffettafels tot partytenten en verlichte bloempotten. Zo kan het gebeuren dat een tweevoudige oranje international, landskampioen in 2010, de braderie bij u in de buurt van een tap heeft voorzien.

[google]

Peter Wisgerhof is dat laatste rechte stukje van een achtbaan. Hij laat je niet over de kop vliegen, brengt je nooit in extase, maar zonder dat stukje donderde je met je wagentje naar beneden. Wie valt mist een Peter Wisgerhof. Of in ieder geval zijn cannelloni.

Beetje jammer alleen van diepvriesspinazie.

Geert Beckers
ELF Voetbal