Column: Nada. Nothing. Niente. مفيش حاجة. Niets

Man Of The Mismanagement award. Deze prijs verdient Ron Jans na de wanvertoning vanaf de bank in Groningen. In Enschede en omstreken klonk het wederom in huiskamers: RON! WISSEL NU EENS!

We keken met z’n allen naar de wedstrijd #MANUTWE. Niet Manchester United maar Elvis Manu United. Ook Jans zag een bruisende Euroborg. Het publiek stond 90 minuten lang vol overgave achter FC Groningen. Manu ging voorop in de strijd, fysiek superieur. Zelfs na de 0-1 ging Manu onverminderd en ongehinderd door, zijn troepen in zijn kielzog. FC Twente kroop de eerste helft meermaals door het oog van de naald. Statistieken bevestigen dit.

Eenmaal aan de tweede helft begonnen werd het spel van FC Twente niet beter. Dan behoort een trainer dit te lezen en in te grijpen. Ook al waren wisselmogelijkheden beperkt, Jans had Vlap, Rots, Cleonise, Sampsted en Salah achter de hand.

Als een paar spelers binnen een team een offday hebben dan heeft al snel het hele team een offday. De rol van de trainer is in dit geval simpel: Nieuwe impulsen brengen en/of tactische omzettingen doorvoeren om de angel bij de tegenstander eruit te halen. Manu isoleren was gewenst, om maar een open deur in te trappen.

Wat heel Tukkerland zich afvraagt: Wat is in godsnaam de gedachtegang achter het brengen van Cleonise en Vlap in de 88ste minuut? Welke logica hanteert Ron? Wat hadden Vlap en Cleonise in godsnaam aan minder dan 7 minuten speeltijd? …. Nada. Nothing. Niente. مفيش حاجة. Ofwel: niets.

Dit is niet de eerste keer, en zal zeker niet de laatste keer zijn, dat er gescholden wordt op Jans vanuit Twentse huiskamers vanwege een onnavolgbaar wisselbeleid. Puntverlies voelt te vaak als geheel onnodig. Opportunisme in de eindfase ontbreekt. Twente voetbalt te vaak, te lang, dogmatisch. Vanaf de bank zien we te vaak gebrek aan gogme, daadkracht en passie.

Voor alle accolades die Jans verdient is en blijft zijn tactische (on)vermogen en zijn wisselbeleid een heikel punt. Dit zijn cruciale ingrediënten die het verschil (kunnen) maken tussen één en drie punten. FC Twente speelt relatief voorspelbaar, is een one-trick pony. Dit is ironisch genoeg zowel onze kracht als onze achilleshiel.

Jans is een prima hoofdcoach en heeft onderhand erg veel krediet opgebouwd. Hij heeft gezorgd voor rust en een stabiel elftal met een ongekende arbeidsethos. Niemand zal dit ontkennen. Echter overheerst wederom de wrange smaak van twee punten geheel onnodig verloren. Bij herhaling, waarvan in Groningen sprake was, brengt ons dit aan het eind van de rit……. Nada. Nothing. Niente. مفيش حاجة. Ofwel: niets.

Matthijs Bos