"Hakim. Laat je woede los, jongen. Wees uitbundig"

Zoals wel vaker was Hakim Ziyech ook afgelopen zaterdag bij de 2-3 overwinning op Willem II de grote man aan Twentse zijde. Hoogstpersoonlijk zorgde de 'nummer 10' er voor dat een 2-0 achterstand werd omgebogen naar 2-3. Hij had er zelfs nog 2-4 van kunnen maken. Ware het niet dat hij na zijn loopactie, waarin hij de hele verdediging van Willem II tureluurs draaide, de bal net naast het doel stiftte.

Analist Hugo Borst is lovend over Marokkaanse middenvelder. "Johan Cruijff was bijna overal. Rusteloos zapte ik zaterdagavond van AZ-PSV naar Liverpool-Tottenham, van Feyenoord-Excelsior naar Barcelona-Real Madrid. Ik bleef hangen bij Willem II-FC Twente. Meer dan alle minuten stilte of applaus voor nummer 14 herinnerde de graatmagere Hakim Ziyech me aan Cruijff", schrijft hij in zijn column in het Algemeen Dagblad.

"Aanvankelijk vanwege die dribbels. Ziyech is een vlieggewicht, maar verdedigers zijn zo bang van hem. De lomperiken voelen dat ze de bal niet kunnen afpakken. Toch proberen ze het", vervolgt Borst. "Maar Ziyech is - á la Cruijff ooit - niet te raken. Als zo'n lomperik aan komt glijden geeft hij de bal net een tikkie. Ziyech soleert trouwens anders dan Cruijff deed; de overeenkomst is de suprematie."

[google]Toch verschilt Hakim Ziyech wel degelijk van Johan Cruijff. Het zit hem in de manier van juichen. De legendarische Nummer 14 zette in galop met links af, liep een stukje door de lucht en zwaaide de rechterarm jubelend van achteren naar voren.

"Ik wou dat Ziyech zo eens juichte", doet Borst een beroep op de middenvelder van FC Twente. "Bij hem zie ik na een goal meestal een explosie van frustratie. Verzoekje: doe het eens als Cruijff vroeger, Hakim. Laat je woede los, jongen. Wees uitbundig. Maak je mooie en beslissende doelpunten in stijl af. Oefen deze week de Johan Cruijff-juich", besluit hij.

[ligatus]