Braafheid liep tegen een depressie aan en helpt nu anderen dit te voorkomen

Edson Braafheid werd in januari 2007 transfervrij overgenomen van FC Utrecht en maakte in 2009 een toptransfer naar Bayern München. FC Twente ontving zo'n twee miljoen euro voor de linksback die opgevolgd werd door Dwight Tiendalli. Na avonturen bij onder andere Celtic, Napoli en Hoffenheim is Braafheid gestopt met voetballen en heeft hij een nieuwe uitdaging gevonden.

Tijdens zijn actieve carrière kreeg Braafheid te maken met eenzaamheid, faalangst en zelfs een depressie. Door zijn ervaring te delen hoopt hij jongeren en jongvolwassenen weerbaarder te maken. Hij doet dit samen met een andere ex-prof Gianni Zuiverloon waarmee hij de Play Mental Foundation oprichtte.

"Ik zag dat hij zich bezighield met het mentale en dat wist hij ook van mij. Het is een gevoelig onderwerp. Men heeft het er niet snel over, omdat we in een wereld leven waarin het tegen je gebruikt kan worden als je je kwetsbaar opstelt. Daar is men bang voor. Je geeft jezelf bloot. Daar komt bij dat de voetbalwereld een machowereld is. Niet klagen, gewoon doorgaan. Daar willen wij verandering in brengen", aldus Braafheid in gesprek met Voetbalzone.

"Iedereen krijgt te maken met mentale blokkades. Ik heb daar ook mee te maken gehad in mijn leven, in mijn carrière." Zijn eerste negatieve ervaring deed hij op als jeugdspeler. "Ik kwam in een elftal met een trainer die graag schreeuwde. Voordat ik de bal kreeg, werd er al geschreeuwd wat ik moest doen. Ik had niet de mogelijkheid om mijn eigen inzicht de vrije loop te laten gaan. Dat heeft heel veel impact op mij gehad, waar ik heel onzeker van werd. Het spelletje waar ik heel veel van hield, was ineens niet leuk meer."

Ook denkt Braafheid dat social media tegenwoordig een flinke impact heeft. "Ik denk dat jonge spelers daar op voorbereid moeten worden. In het begin is het leuk en spannend, maar dat slaat al snel om in constant moeten presteren."

"Altijd voldoen aan de verwachtingen van het publiek, je teamgenoten en de trainer. Het wordt heel erg onderschat. Gelukkig heb ik altijd de steun gehad van mijn familie. De steun om het te blijven doen. Mijn vader vroeg altijd hoe ik het vond gaan. Of ik het nog wel leuk vond en er nog wel plezier in had. Dat is belangrijk op die leeftijd", zo besluit hij.