Column: Tukker Power!!!

Als klein knaapje fietste ik ooit wat rond in mijn Enschede. Toen ik de Edo Bergsmabrug op fietste zag ik daar wat oude mannen staan. Gebogen over de reling van de brug stonden ze daar, huilend, zonder geluid te maken. Ik was er behoorlijk van onder de indruk en vroeg mij af waarom die oude mannen daar stonden te huilen en steun zochten bij elkaar. Er was niets te zien van een ongeluk of politie of een ambulance of iets dergelijks. Ik stapte van mijn fietsje af en keek in de richting waarin zij ook keken. Links beneden zag ik mannen bezig met zware sloopwerkzaamheden. De restanten van wat ooit het grote Van Heek complex aan het spoor was werd afgebroken. “Die zullen daar wel gewerkt hebben en kunnen dat nu niet meer”, was mijn kinderlijke invulling van wat ik zag en indruk op mij maakte. De volledige diepte van hetgeen zich voordeed ontging mij natuurlijk op die leeftijd.

Enschede is –en was- een arme stad. Een arbeidersstad waar een kleine en rijke bovenlaag optimaal profiteerde van het arbeidsethos en de lage lonen van de arbeiders die bij elkaar woonden in wijken als de Gaskrim, het Pathmos, de Laares, het Ribbelt, Dolphia etc. Die oude mannen op de brug zagen een belangrijk deel van hun leven, voor hun ogen, afgebroken worden. Het geeft aan hoezeer zij zich identificeerden met hun werk en hun fabriek. Het gaf ook aan hoever hun loyaliteit ging. Men hielp elkaar in tijden van nood, men deelde een gezamenlijk soort lot. De fabriek, het werk diende als identiteitsverschaffer, naast broodverschaffer.

Aan de andere kant brak de eerste massale arbeidersstaking van ons land ook uit in Enschede. Dat dan ook weer wel. “De Tukker” is loyaal, maar je moet hem de kachel niet te vaak aanmaken zonder instemming. Dan komt er iets naar boven van eendrachtige tegenactie. Tot hier en niet verder!

Lente in Twente!
Het is mooi om te zien hoe beide karaktertrekken samen komen als het gaat om ons aller FC Twente. Heel veel mensen voelen zich aan de club verbonden, zoals toen aan de fabriek en wijk. Het is een onlosmakelijk deel van ons leven en onze identiteit, helemaal nu de textielnijverheid al tijden is verdwenen uit het Twentse land. Het stadionbezoek lijkt in die zin ook wel wat op het aloude kerkbezoek. Met de Veste als tempel van samenkomst. De functie die een club als FC Twente in die zin voor de regio heeft dient dan ook niet onderschat te worden. In die zin zal er eindelijk een nieuwe lente aanbreken, na een barre winter.

Duizenden en duizenden verlengen hun seizoenkaart (5.000 binnen 2 ½ uur), met daarbij een mooi gebaar vanuit de club door een keuzemogelijkheid te geven om een korting van 20 % te willen of het volle pond te betalen. Daarbij gaat het er niet om dat je de club minder steunt wanneer je de korting neemt. Indien die keuzemogelijkheid ertoe leidt dat duizenden mensen extra een kaart aanschaffen, heeft dat namelijk uiteindelijk net zo veel effect op de clubkas. In die zin zou ik de club en de gemeente willen oproepen om eens te gaan brainstormen of er niet ook iets ludieks kan worden verzonnen voor die grote groep van mensen die het echt niet breed hebben en iedere euro om moeten draaien omdat ze bijvoorbeeld op weekgeld leven. Ook daar zit nog voldoende FC Twente support die graag eens naar het stadion zouden willen gaan.

Tukker Power
Schreef ik in mijn vorige column al dat ik weer zin heb in het komende seizoen, dat gevoel is alleen maar sterker geworden. De laatste ontwikkelingen sterken mij in de gedachte dat we goed op weg zijn om weer een normale club te worden.

De club heeft eindelijk weer eens en open en goed gesprek met Vak P gevoerd. Eer staan inmiddels meer dan 700 mensen op de wachtlijst voor een nieuwe seizoenkaart. De ene na de andere regionale sponsor maakt bekend door te gaan met het steunen van de club. Grolsch blijft achter de club staan, Pure Energie heeft het contract verlengd met vijf jaar. Twente Verenigt krijgt weer de functie die het oorspronkelijk had, de wanpresteerders op het veld zullen nagenoeg allemaal verdwijnen. De claim van de belastingdienst, dat als een zwaard van Damocles boven de club hing, is volgende week bekend en afgehandeld. Er wordt gewerkt vanuit de lessen die er geleerd zijn, eindelijk. Tukkers laten massaal zien wat de club voor hen betekent. Gaan om de club heen staan in deze moeilijke tijden. Mooi man. Dat is Tukker Power!! Ik bin d’r onmeunig wies met da’k een Tukker bin, ie tog ok? Tuulk wa, o nie dan! De eerste divisie zal weten dat een club als Twente langskomt.

The only way is up
Zondag nog de laatste wedstrijd van de verzameling passanten die ons en zichzelf zo enorm in de steek hebben gelaten en dan gaat de blik onverschrokken de toekomst in. Daarbij past ons enige bescheidenheid. De weg terug zal zwaar zijn en niet zonder obstakels, maar na al die jaren van tegenslag en rampspoed komt de club weer ‘thuis’ en wij als het ware ook. Gewoon doen, normaal doen en dat ook echt in praktijk brengen is het credo vanaf nu.

[google]

Vanaf zondagnamiddag is er voor ons maar een weg die we opgaan, de weg omhoog. Zonder al het gezeik en gedonder van de laatste jaren. Misschien met vallen en opstaan, maar daarbij helpen we elkaar en de club. Heerlijk gevoel is dat. Om vast in een lekkere weekendstemming te komen dit plaatje uit 1988, het jaar waarin we wederom 3e in de eredivisie werden, ooit zal dat weer gebeuren!

We've been broken down
To the lowest turn
Bein' on the bottom line
Sure ain't no fun
Hold on) hold on
(Hold on) ooh ooh aah

The only way is up, baby
For you and me now
The only way is up, baby
For you and me now

Good goan!

COTE!!!!!!!!

TAZ
[ligatus]