Column: Voetbalgeluk tussen de landmijnen

“Sir! I’ve got big size for you!”, roept het meisje dat mij met het voetbalshirt van het nationale elftal van Cambodja in de handen ziet staan. “Pff, big size?”, denk ik bij mezelf, terwijl het schrale sladieet dat ik een maand volgde door mijn hoofd schiet. Stond ik daar tot voor kort trots te wezen op mijn gebalanceer tussen maat L en XL. Hoewel ik me ervan bewust ben dat onze confectiemaat in Cambodja gelijk staat aan een maatje luchtballon, draai ik mij licht geïrriteerd weg van de marktkraam. Halverwege de draai landt er een misselijkmakend grote kever op mijn arm. Het meisje ziet mij beteuterd naar de uit de kluiten gewassen ekkelbrommer kijken en roept direct: “The bug likes you! You are a lucky man!”

Ik lucky? Mijn favoriete voetbalclub staat op omvallen, dus het valt nog wel mee met dat geluk. Ook al ben ik op vakantie, het nieuws dat FC Twente misschien niet meer bestaat als ik thuiskom, hakt er aardig in. En wat weten ze hier überhaupt van geluk? Ik ben in een land dat niet lang geleden in de greep was van de Rode Khmer. Daar waar miljoenen Cambodjanen als een compleet onbekende op een van de vele killing fields zijn beland. Overleden door de honger of de kogel. Wie kon lezen en schrijven, werd preventief afgemaakt uit angst voor lastige vragen.

Ik kijk naar buiten en zie een groepje kinderen voetballen. Naast het veldje staat een man op houten krukken. Hij mist een onderbeen. Er wordt gelachen en vrolijk geschreeuwd. Het land ligt nog steeds bezaaid met landmijnen die nog elke dag slachtoffers maken. Zouden de voetballertjes weten dat een bal in de bosjes dodelijk kan zijn? Een klik onder hun blote voetjes en ze zijn het zoveelste slachtoffer van Pol Pots regime.[google]

De vadsige kever op mijn arm vliegt weg. Het meisje van het kraampje kijkt me verwachtingsvol aan. “Wanna buy, sir? Good price for you!”, zegt ze. Ze lacht. Ik smelt en koop het shirt zonder een tegenbod te doen. Wie in een land als Cambodja het woord geluk in de mond durft te nemen verdient wel iets extra’s, vind ik.

In het hotel blijkt waar ik al bang voor was. Het shirt is veel te klein. Ach, met een beetje geluk is bij thuiskomst het nieuwe thuisshirt van FC Twente bekend…

CEAZ

CEAZ schrijft naar eigen zeggen stukjes. Niet meer, niet minder. De ene keer over FC Twente de andere keer over dingen die hem opvallen in het dagelijks leven. Waar het vooral op neerkomt: CEAZ geeft ongevraagd zijn mening. Volg CEAZ ook op Facebook.
[ligatus]