Bosvelt blikt terug op hartinfarct: "Gelukkig is mijn vriendin doortastender"

Paul Bosvelt, onder ander oud-speler van Feyenoord, SC Heerenveen, Go Ahead Eagles, Manchester City én FC Twente, onthulde gister de details over het hartinfarct dat hij een jaar geleden opliep. Ondertussen is de 52-jarige man ‘gewoon’ weer aan het werk als technisch directeur bij Go Ahead Eagles.

“Alsof een vrachtwagen met één band op je borst is geparkeerd”, zo beschrijft Bosvelt in gesprek met de PZC de pijn. Op 8 juni 2021 moest de oud-trainer van Jong FC Twente naar het ziekenhuis voor een hartinfarct, wat wordt veroorzaakt door een vernauwing in de kransslagader. “Het is familiair”, aldus Bosvelt, die naar eigen zeggen het te danken heeft aan zijn vriendin dat hij nog leeft.

“Ik ben zo blij dat zij een stuk doortastender is dan ik. Ik heb meer zoiets van: ach, dat komt wel goed. Daarom vond ik het de eerste keer ook niet echt nodig om naar het ziekenhuis te gaan”, zo vervolgt Bosvelt. De technisch directeur ging naar het ziekenhuis aangezien hij al verscheidene keren een druk op zijn borst had ervaren. In het ziekenhuis konden ze, zelfs na tal van tests, niks zien.

Bosvelt bleef ondanks deze pijn naar de club gaan om daar te werken. Twee dagen later was het wel duidelijk mis. “Ik zou eigenlijk de kinderen naar school brengen, maar kreeg die ochtend ineens zoveel last en begon zo te zweten, dat mijn vriendin direct zei: dit is niet goed. Zij heeft toen meteen de ambulance gebeld.”

Bosvelt werd per ambulance naar het ziekenhuis in Zwolle gebracht. “Toen had ik wel door dat het om mijn hart ging. Al was het niet zo dat ik me zorgen maakte. Of angstig was. Natuurlijk, het kán levensbedreigend zijn. Als propjes naar je hersenen schieten, kun je een hersenbloeding krijgen. Of een hartstilstand. Maar je weet op zo’n moment ook: je bent in goede handen.”

Ondertussen maakt de oud-middenvelder het goed. “Ik voel me prima. Het enige nadeel is de medicatie. Ik ben nu hartpatiënt. Dat betekent dat ik elke ochtend en avond pillen moet innemen. Maar goed, veel keuze heb ik niet. Ik krijg die medicijnen, om de kans te minimaliseren dat het me nog een keer overkomt”, zo besluit Bosvelt.